De Ecclesiae Unitate
Caput 17
Non tamen nos moveat aut turbet multorum nimia et abrupta perfidia, sed potius fidem nostram, praenuntiante rei veritate, corroboret. Ut quidam tales esse coeperunt, quia haec ante praedicta sunt, ita caeteri fratres ab ejusmodi caveant, quia et haec ante praedicta sunt, instruente Domino et dicente: «Vos autem cavete, ecce praedixi vobis omnia» (Marc. XIII, 23). Vitate, quaeso vos, fratres, ejusmodi homines, et a latere atque auribus vestris perniciosa colloquia velut contagium mortis arcete, sicut scriptum est: «Sepi aures tuas spinis, et noli audire linguam nequam» (Eccli. XXVIII, 28). Et iterum: «Corrumpunt ingenia bona confabulationes pessimae» (I Cor. XV, 33): Docet Dominus et admonet a talibus recedendum. «Caeci sunt», inquit, «duces caecorum. Caecus autem caecum ducens, simul in foveam cadunt» (Matth. XV, 14). Aversandus est talis atque fugiendus quisquis fuerit ab Ecclesia separatus. Perversus est hujusmodi et peccat, et est a semetipso damnatus (Tit. III, 11). An esse sibi cum Christo videtur qui adversus sacerdotes Christi facit, qui se a cleri ejus et plebis societate secernit? Arma ille contra Ecclesiam portat, contra Dei dispositionem repugnat. Hostis altaris, adversus sacrificium Christi rebellis, pro fide perfidus, pro religione sacrilegus, inobsequens servus, filius impius, frater inimicus, contemptis episcopis et Dei sacerdotibus derelictis, constituere audet aliud altare, precem alteram illicitis vocibus facere, Dominicae hostiae veritatem per falsa sacrificia profanare, nec scire quoniam qui contra ordinationem Dei nititur, ob temeritatis audaciam, divina animadversione punitur.
A Unidade da Igreja
Capítulo 17
Contudo, a desmedida e temerária perfídia de muitos não deve nos abalar nem perturbar, mas, antes, em razão da veracidade dos acontecimentos previstos pelo Apóstolo, deve fortalecer nossa fé. Assim como alguns se tornaram tais homens, porque estas coisas foram previamente anunciadas, os demais irmãos devem se acautelar de pessoas desta estirpe, porque estas coisas também foram previamente anunciadas, conforme o Senhor nos instrui e diz: «Quanto a vós, porém, ficai atentos, eis que eu vos predisse tudo» (Mc 13, 23). Evitai, suplico-vos, irmãos, homens desta estirpe, e afastai de vosso lado e de vossos ouvidos suas perniciosas conversas como um contágio mortal, posto que está escrito: «Protege teus ouvidos com espinhos, e não ouças a língua perversa» (Eclo 28, 28). E de novo: «As péssimas conversas corrompem as boas disposições» (1Cor 15, 33). O Senhor nos admoesta e ensina que devemos nos afastar de tais homens. «São cegos», diz ele, «condutores de cegos. Quando um cego conduz outro cego, caem juntos na fossa» (Mt 15, 14). Devemos nos afastar de tal homem e evitar qualquer um que estiver separado da Igreja. Um homem desta estirpe é perverso, peca e está condenado por si mesmo (Tt 3, 11). Acaso julga que está com Cristo quem age contra os sacerdotes de Cristo, quem se separa da companhia de seu clero e de seu povo? Ele empunha armas contra a Igreja, contende contra o desígnio de Deus. Inimigo do altar, rebelde contra o sacrifício de Cristo, pérfido em prol da fé, sacrílego em prol da religião, servo renitente, filho ímpio, irmão hostil. Desprezando os bispos e abandonando os sacerdotes de Deus, ousa erguer outro altar, fazer outra prece com palavras ilícitas, profanar a verdade da hóstia do Senhor por meio de falsos sacrifícios, e não saber que quem luta contra o decreto de Deus, por causa da audácia de seu desatino, é punido com castigo divino.